Psalmen 77

² Ik roep naar God,
ik richt mij tot Hem
en verlang ernaar
dat Hij naar mij luistert.
³ Als ik het moeilijk heb,
zoek ik de Here.
De hele nacht
strek ik mijn handen
naar Hem uit
en word het wachten niet moe.
Alleen Hij kan mij troosten.
⁴ Als ik aan God denk,
moet ik kreunen.
Ik word overmeesterd
door het verlangen naar zijn hulp.
⁵ Ik kan er niet van slapen
en ben zo onrustig
dat ik niet kan bidden.
⁶ Ik denk aan vroeger,
aan de jaren die voorbijgingen.
⁷ Ik herinner mij
mijn blijde musiceren van toen,
ik pieker
over het verschil tussen toen en nu.
⁸ Heeft de Here mij dan voor altijd afgewezen?
Zal Hij mij geen genade geven?
⁹ Zijn zijn goedheid en trouw
voor altijd opgehouden?
Geldt zijn belofte niet meer
voor de komende generaties?
¹⁰ Vergeet God
ons zijn genade te geven?
Heeft Hij de liefde en het medeleven
uit zijn hart gebannen?
¹¹ Ik moet zeggen
dat het mij groot verdriet doet
dat God, de Allerhoogste,
van gedachten verandert.
¹² Toch blijf ik mij de grote wonderen van de Here herinneren.
Alles wat U in het verleden hebt gedaan, zal ik gedenken.
¹³ Ik wil over uw werk spreken en nadenken over alles wat U deed.
¹⁴ O God, uw wegen zijn altijd goed en heilig.
Wie is zo groot als U, onze God?
¹⁵ U bent de God die wonderen doet.
U hebt de volken uw macht laten zien.
¹⁶ U hebt uw volk op een machtige manier bevrijd.
Alle zonen van Jakob en Jozef en hun nageslacht.
¹⁷ Toen het water U zag, o God,
beefde en sidderde het.
¹⁸ De wolken lieten de regen neervallen
en de donder rolde langs de hemel.
Uw pijlen werden afgeschoten.
¹⁹ Het gedreun van de donder rolde langs de hemel.
De bliksemschichten verlichtten de hele aarde.
Alles sidderde en beefde.
²⁰ U maakte een weg dwars door de zee,
een pad door het water heen.
Daardoor konden uw voetsporen
later niet worden gevonden.
²¹ U leidde uw volk als een schaapskudde,
met Aäron en Mozes als herders.