Psalmen 44

² God, onze ouders hebben ons steeds weer verteld
hoe U in de geschiedenis met ons volk hebt gehandeld.
Wij hebben het zelf gehoord.
³ Eigenhandig hebt U de volken weggejaagd
en onze voorouders in het land gezet.
U hebt andere volken verdrukt
en onze voorouders sterker laten worden.
⁴ Zij hebben echt niet
zelf het land veroverd,
noch hun zwaard,
noch hun lichamelijke kracht
heeft hen bevrijd.
Uw kracht
en uw zorg
hebben dat gedaan,
omdat U hen liefhad.
⁵ God, U bent mijn Koning,
zorgt U toch voor de verlossing van uw volk!
⁶ In uw kracht vellen wij onze tegenstanders
en in uw naam lopen wij hen die tegen ons in opstand komen
onder de voet.
⁷ Ik vertrouw niet op mijn boog
en verwacht geen verlossing van mijn zwaard.
⁸ U hebt ons bevrijd van onze vijanden,
hen die ons haten hebt U voor schut gezet.
⁹ Wij beroemen ons voortdurend op onze God,
uw naam zullen wij altijd prijzen.
¹⁰ Toch hebt U ons weggestuurd en vernederd,
U bent niet meegegaan met onze legers toen die optrokken.
¹¹ U zorgde ervoor dat wij voor onze vijanden moesten wijken,
zij konden alles bij ons plunderen.
¹² U hebt ons overgeleverd als vee dat wordt geslacht.
Wij zijn onder andere volken verdeeld geraakt.
¹³ U hebt uw volk voor een spotprijs van de hand gedaan,
van dat geld bent U niet rijk geworden.
¹⁴ Onze buren roddelen over ons,
U hebt ons bespottelijk gemaakt voor hen die rondom ons wonen.
¹⁵ Onze schande is spreekwoordelijk geworden bij andere volken,
ze schudden het hoofd om ons.
¹⁶ Dag in, dag uit denk ik aan mijn schande,
ik durf mij niet meer te vertonen
¹⁷ vanwege de woorden van de roddelaars
en de blikken van mijn vijanden en hen die op wraak uit zijn.
¹⁸ Ondanks dit alles hebben wij U niet vergeten.
Ook hebben wij het verbond met U nooit ontkend.
¹⁹ Ons hart bleef op U gericht,
wij bleven op het rechte pad.
²⁰ Desondanks hebt U ons op gevaarlijke plaatsen gebracht
en tastten wij soms geheel in het duister.
²¹ Als wij uw naam hadden vergeten
en vreemde goden vereerd zouden hebben,
²² zou God dat immers altijd merken?
Hij kent immers elke uithoek van het menselijk hart?
²³ Werkelijk, ter wille van U zijn wij voortdurend in levensgevaar,
wij worden beschouwd als schapen op weg naar het slachthuis.
²⁴ Word wakker! Waarom slaapt U, Here? Word toch wakker!
Laat ons toch niet meer in de steek.
²⁵ Waarom keert U ons de rug toe?
Waarom trekt U Zich onze ellende en moeiten niet aan?
²⁶ Wij stellen zelf niets meer voor
en liggen hulpeloos op de grond.
²⁷ Sta op, Here, en help ons, bevrijd ons ter wille van uw goedheid en liefde.