Psalmen 102

² Here, luister toch naar mijn gebed,
ik bid dat mijn hulpgeroep U bereikt.
³ Verberg U niet voor mij,
nu het mij allemaal te veel wordt,
luister toch naar mij.
Antwoord mij toch snel, nu ik U roep.
⁴ Want ik word zo snel oud
en mijn botten doen zeer, zij gloeien.
⁵ Mijn hart is dor als dood gras
en alle eetlust is verdwenen.
⁶ Door al mijn verdriet
voel ik mij lichamelijk een wrak.
⁷ Ik voel mij als een pelikaan in de woestijn, hulpeloos.
Alsof ik een steenuil ben die in de ruïnes zit.
⁸ Ik kan niet slapen en lijk op een vogel, alleen op een dak.
⁹ Mijn tegenstanders bespotten mij voortdurend.
Mijn naam geldt als een vloek
voor wie mijn bloed wel kunnen drinken.
¹⁰ Ik eet as in plaats van brood
en mijn tranen mengen zich met het water dat ik drink.
¹¹ Dat komt allemaal doordat U
uw toorn en ergernis over mij hebt uitgegoten,
eerst nam U mij op
en toen gooide U mij weer neer.
¹² Mijn dagen zijn stil en duister
en ik verga.
¹³ Here, U heerst echter tot in eeuwigheid.
Uw naam zal nooit worden uitgewist en blijft altijd bestaan.
¹⁴ Eens zult U Zich over Jeruzalem komen ontfermen.
De tijd is aangebroken om uw stad genade te geven.
¹⁵ Uw dienaren houden van deze stad
en hebben medelijden met de puinhopen die er liggen.
¹⁶ Dan zullen alle volken ter wereld
eerbied en ontzag hebben voor de naam van de Here.
Alle heersers
zullen uw grootheid erkennen.
¹⁷ Dan zal de Here Jeruzalem herbouwen
en er met zijn grootheid en macht gaan wonen.
¹⁸ Dan zal Hij de gebeden van de armen aanhoren
en Zich tot hen overbuigen.
¹⁹ Laten we dit opschrijven voor de komende generaties.
Het volk dat dan leeft, zal de Here prijzen.
²⁰ Want de Here heeft hoog vanuit zijn heilige hemel
neergezien op de aarde.
²¹ Hij hoorde het klagen en huilen van de gevangenen
en bevrijdde hen die ten dode waren opgeschreven.
²² Daarom zal men in Jeruzalem over de Here vertellen
en zijn naam groot maken.
²³ Dan zullen alle volken en koninkrijken bij elkaar komen
en de Here dienen.
²⁴ Halverwege mijn leven heeft Hij mijn kracht afgenomen.
Ik leef nog maar kort.
²⁵ Ik zeg tegen Hem:
mijn God, laat mij nog niet sterven,
ik ben nog veel te jong.
Maar U bestaat al eeuwen.
²⁶ In het begin hebt U de aarde gemaakt
en ook de hemel was uw werk.
²⁷ Dit alles zal eenmaal verdwijnen,
maar U blijft altijd aanwezig.
Alles slijt weg als oude kleren,
²⁸ maar U blijft dezelfde.
Aan uw bestaan komt geen einde.
²⁹ De nakomelingen van uw dienaren kunnen veilig leven.
Het volk dat uit hen voortkomt,
zal altijd veilig onder uw hoede blijven.