Psalmen 109

Mijn God, die ik loof,
blijf niet langer zwijgen.
² Mijn tegenstanders hebben
bedrieglijke taal tegen mij gesproken,
dingen die tegen uw wil ingaan.
Zij liegen.
³ De haat druipt van hun woorden af
en zij zijn opstandig tegen mij,
zonder enige reden.
⁴ Ik heb hen liefgehad,
maar als dank keren zij zich tegen mij.
Ik wend mij echter tot U,
alleen door gebed wil ik dit oplossen.
⁵ In plaats van goed
spreken zij kwaad over mij
en geven mij haat
als beloning voor al mijn liefde.
⁶ Stel een ongelovige rechter
over mijn tegenstander aan
en laat de aanklager naast hem staan.
⁷ Laat het hof hem maar schuldig verklaren.
Zijn gebed wordt hem tot zonde.
⁸ Laat hem jong sterven
en laat een ander zijn taak overnemen.
⁹ Zijn kinderen zullen wezen worden
en zijn vrouw gaat het leven verder als weduwe door.
¹⁰ Laten zijn kinderen maar overal ronddwalen
en bedelen voor de kost,
zij zullen overal weggejaagd worden.
¹¹ De man bij wie hij schulden heeft,
zal zijn bezit opeisen,
laten vreemdelingen maar plunderen
wat hij met veel moeite bij elkaar verzamelde.
¹² Ik hoop dat er niemand is
die hem nog enige liefde bewijst,
dat niemand zorgt
voor zijn tot wees geworden kinderen.
¹³ Zijn nageslacht moet worden uitgeroeid,
zijn naam mag in de volgende generatie al niet meer bestaan.
¹⁴ De zonden van zijn ouders en voorouders
moeten de Here voor ogen blijven staan.
¹⁵ Laat de Here Zich deze voortdurend herinneren,
want dan zal Hij elke herinnering aan hen vernietigen.
¹⁶ Want mijn tegenstander piekerde er niet over
om wie dan ook maar liefde te bewijzen.
Integendeel, hij vervolgde de armen,
de ellendigen en de zwakken om hen te doden.
¹⁷ Laten de vloeken die hij zo graag uitsprak
maar over hemzelf komen.
Hij wilde niet over de zegen praten:
laat die nu dan ook maar ver van hem blijven.
¹⁸ De vloek was als een mantel om hem heen:
laat die hem nu helemaal vervullen,
tot hij er ziek van wordt.
¹⁹ Laat die vloek nu maar helemaal om hem heen zijn,
als een riem die hij dag en nacht draagt.
²⁰ Ik hoop dat de Here mijn tegenstanders
op deze manier zal belonen,
dat dit zal gebeuren
met ieder die kwaad van mij spreekt.
²¹ Here, mijn God, wilt U met mij omgaan
tot eer van uw naam?
Red mij toch, want ik weet
hoe groot uw goedheid en liefde zijn.
²² Zelf ben ik er ellendig aan toe
en ik ben arm.
Mijn hart ligt als een gewond dier in mijn lichaam.
²³ Als een langer wordende schaduw
zal ik straks verdwijnen,
ik word weggeschud
alsof ik een lastige sprinkhaan ben.
²⁴ Doordat ik niet eet,
trillen mijn knieën
en ik ben mager geworden.
²⁵ Ik ben een bespotting voor anderen.
Wie mij ziet,
bekijkt mij hoofdschuddend.
²⁶ Here, mijn God,
help mij toch en bevrijd mij.
Dat past immers bij uw goedheid en uw liefde?
²⁷ Dan zullen anderen erkennen
dat U dit hebt gedaan.
Here, zij zullen dan zeggen
dat uw hand mij behulpzaam was.
²⁸ Ook al vervloeken zij mij,
wilt U mij zegenen?
En als zij zich boven mij willen stellen,
wilt U hen dan te schande zetten?
Laat ik mij in U verheugen.
²⁹ Overdek mijn tegenstanders met schaamte
en laat hun schande hen omhullen.
³⁰ Zelf zal ik hardop de Here loven en prijzen,
velen zullen het horen.
³¹ Want God helpt de armen
en verlost hen van hun onderdrukkers.