Jezus karmi pięć tysięcy mężczyzn

¹Potem Jezus przeprawił się na drugą stronę Jeziora Galilejskiego, zwanego też Jeziorem Tyberiadzkim. ² Towarzyszyły Mu tłumy, bo ludzie widzieli, jak w cudowny sposób uzdrawiał chorych. ³ Jezus wszedł na górę i usiadł tam ze swoimi uczniami. ⁴ A zbliżało się wtedy żydowskie święto Paschy. ⁵ Gdy Jezus rozejrzał się i zobaczył, nadchodzące ogromne tłumy ludzi, powiedział do Filipa:

—Gdzie kupimy chleb, aby ci ludzie mogli coś zjeść?

⁶ Zapytał o to, aby wystawić go na próbę. Wiedział bowiem, co ma robić.

⁷ —Nawet fortuna nie wystarczyłaby, aby każdy mógł dostać chociaż kawałek chleba—odrzekł Filip.

⁸ Wtedy do rozmowy włączył się inny uczeń—Andrzej, brat Szymona Piotra:

⁹ —Jest tu chłopiec, który ma pięć jęczmiennych chlebów i dwie ryby. Ale co to jest dla takiego tłumu?

¹⁰ —Każcie wszystkim usiąść!—powiedział Jezus.

Ludzie usiedli więc na trawie, a samych tylko mężczyzn było tam około pięciu tysięcy. ¹¹ Jezus wziął chleby, podziękował za nie Bogu i polecił rozdać je siedzącym—każdemu tyle, ile chciał. To samo zrobił z rybami.

¹² Gdy już wszyscy się najedli, powiedział uczniom:

—Pozbierajcie resztki, aby nic się nie zmarnowało.

¹³ I z pięciu jęczmiennych chlebów zebrano aż dwanaście koszy resztek chleba! ¹⁴ Gdy ludzie uświadomili sobie, jakiego cudu dokonał Jezus, zaczęli wołać:

—To na pewno jest ten prorok, który miał nadejść!

¹⁵ Lecz Jezus zorientował się, że chcą Go zabrać i obwołać królem. Dlatego samotnie oddalił się na górę.

Jezus chodzi po wodzie

¹⁶ Wieczorem uczniowie zeszli na brzeg, ¹⁷ wsiedli do łodzi i popłynęli w kierunku Kafarnaum. ¹⁸ Wkrótce zerwał się silny wiatr i jezioro bardzo się wzburzyło. ¹⁹ Intensywnie wiosłując, przepłynęli jakieś pięć kilometrów. Nagle zobaczyli Jezusa idącego po wodzie i będącego już blisko łodzi. Przerazili się, ²⁰ lecz On zawołał:

—Nie bójcie się, to Ja!

²¹ Chcieli Go wziąć do łodzi, ale okazało się, że właśnie dobijają do brzegu—do miejsca, do którego płynęli.

²² Następnego dnia, tłum ludzi, zebrany na przeciwległym brzegu, zorientował się, że poza jedną łodzią, którą odpłynęli uczniowie, nie było innej. Wiedzieli też, że Jezus nie wsiadł do łodzi z uczniami, bo odpłynęli sami. ²³ Tymczasem na miejsce, w którym Jezus nakarmił ludzi chlebem, przypłynęły z Tyberiady inne łodzie. ²⁴ Gdy ludzie zauważyli, że nie ma ani Jezusa, ani uczniów, wsiedli do łodzi i popłynęli do Kafarnaum, aby Go odnaleźć.

Jezus chlebem życia

²⁵ Gdy Go znaleźli, zapytali:

—Nauczycielu! Kiedy zdążyłeś tu przybyć?

²⁶ —Zapewniam was, że szukacie Mnie nie dlatego, że ujrzeliście cud, lecz dlatego, że najedliście się do syta—odpowiedział Jezus. ²⁷ —Starajcie się jednak nie o ten nietrwały pokarm, ale o pokarm dający życie wieczne, który Ja, Syn Człowieczy, mogę wam zapewnić. Po to właśnie posłał Mnie Bóg Ojciec!

²⁸ —A co mamy zrobić, żeby wypełnić wolę Boga?—pytali.

²⁹ —Wolą Boga jest to, abyście wierzyli Temu, którego On posłał—odparł Jezus.

³⁰ —Jakiego cudu dokonasz więc, abyśmy mogli go zobaczyć i uwierzyć ci? ³¹ Nasi przodkowie codziennie jedli mannę na pustyni. Pismo mówi: „Dał im do jedzenia chleb z nieba”.

³² —Zapewniam was, że to nie Mojżesz dawał chleb z nieba—odrzekł Jezus—ale mój Ojciec daje wam teraz prawdziwy chleb z nieba. ³³ Chlebem od Boga jest bowiem Ten, który przychodzi z nieba—to On daje światu życie.

³⁴ —Panie, dawaj nam zawsze ten chleb—prosili Go.

³⁵ —To Ja jestem chlebem życia!—odpowiedział Jezus. —Kto do Mnie przychodzi, nie będzie głodny. A kto wierzy Mi, nie zazna pragnienia. ³⁶ Ale nie pierwszy raz o tym mówię, a wy patrzycie na Mnie i nadal nie wierzycie. ³⁷ Jednak ci wszyscy, których dał Mi Ojciec, przyjdą do Mnie. A Ja nikogo z nich nie odtrącę. ³⁸ Przyszedłem bowiem z nieba nie po to, aby działać na własną rękę, lecz żeby wypełnić wolę Ojca, który Mnie posłał. ³⁹ On nie chce, abym kogoś stracił, ale pragnie, abym wszystkich ożywił w dniu ostatecznym. ⁴⁰ Wolą mojego Ojca jest to, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy Mu, miał życie wieczne i abym ożywił go w dniu ostatecznym.

⁴¹ Słysząc to, ludzie zaczęli się oburzać, ponieważ powiedział: „To Ja jestem chlebem, który zstąpił z nieba”.

⁴² —Przecież to tylko Jezus, syn Józefa!—wykrzykiwali. —Znamy jego ojca i matkę. Jak on może mówić: „Zstąpiłem z nieba?”.

⁴³ —Dlaczego jesteście oburzeni?—zapytał Jezus. ⁴⁴ —Nikt nie może do Mnie przyjść, jeśli nie zostanie przyprowadzony przez Ojca, który Mnie posłał. Tych zaś, którzy przyjdą do Mnie, ożywię w dniu ostatecznym. ⁴⁵ W księgach proroków napisano przecież: „Oni wszyscy będą uczniami Boga”. Każdy więc, kto słuchał Ojca i uczył się od Niego, przyjdzie do Mnie. ⁴⁶ Nie znaczy to, że ktokolwiek widział Boga Ojca—oprócz Tego, który od Niego przyszedł. ⁴⁷ Raz jeszcze zapewniam was: Kto wierzy, ma życie wieczne! ⁴⁸ Ja jestem chlebem życia! ⁴⁹ Wasi przodkowie jedli wprawdzie mannę na pustyni, ale poumierali. ⁵⁰ Natomiast każdy, kto je ten chleb z nieba, nie umrze. ⁵¹ To Ja jestem chlebem życia, przysłanym z nieba. Kto się nim posili, będzie żyć na wieki. Chlebem tym jest moje ciało, które poświęcam, aby dać światu życie.

⁵² Wtedy słuchający Go zaczęli się między sobą sprzeczać:

—Jak on może dać nam do jedzenia swoje ciało?

⁵³ —Zapewniam was: Jeżeli nie spożyjecie ciała i krwi Syna Człowieczego—odpowiedział Jezus—nie będziecie mieć w sobie życia. ⁵⁴ Kto spożywa moje ciało i krew, już ma życie wieczne, a Ja go ożywię w dniu ostatecznym. ⁵⁵ Ciało moje to prawdziwy pokarm, a moja krew to prawdziwy napój. ⁵⁶ Kto spożywa moje ciało i krew, jest trwale połączony ze Mną, a Ja—z nim. ⁵⁷ Ja żyję dzięki żyjącemu Ojcu, który Mnie posłał. Tak samo ten, kto się Mną karmi, będzie żyć dzięki Mnie. ⁵⁸ To właśnie jest chleb z nieba—nie taki, jaki jedli wasi przodkowie i poumierali. Każdy, kto spożywa ten chleb, będzie żył wiecznie.

⁵⁹ Tego wszystkiego Jezus nauczał w synagodze w Kafarnaum.

Wielu uczniów opuszcza Jezusa

⁶⁰ Słysząc to, wielu Jego uczniów, mówiło:

—To jest zbyt trudne! Któż jest w stanie to pojąć?

⁶¹ Jezus wiedział, że im się to nie podoba. Spytał więc:

—Jesteście zniechęceni tym? ⁶² Co w takim razie powiecie, gdy zobaczycie Mnie, Syna Człowieczego, wracającego tam, skąd przyszedłem? ⁶³ Zrozumcie: to Duch daje życie—ludzkie wysiłki nie mają znaczenia. Słowa, które wam powiedziałem, pochodzą właśnie od Ducha i prowadzą do życia. ⁶⁴ Ale niektórzy z was nadal Mi nie wierzą.

Jezus od początku wiedział bowiem, kto Mu nie wierzy oraz kto Go zdradzi. ⁶⁵ Powiedział więc:

—To właśnie miałem na myśli, mówiąc, że nikt nie jest w stanie przyjść do Mnie, jeśli go nie przyprowadzi Ojciec.

⁶⁶ Po tych słowach wielu uczniów opuściło Jezusa i już z Nim nie chodziło. ⁶⁷ Wtedy On zwrócił się do Dwunastu:

—Czy i wy chcecie odejść?

⁶⁸ —Panie, a do kogo pójdziemy?—odpowiedział Szymon Piotr. —Twoje słowa prowadzą do życia wiecznego! ⁶⁹ Uwierzyliśmy Ci i wiemy, że jesteś Świętym Synem Boga.

⁷⁰ —Wybrałem was Dwunastu—rzekł Jezus—ale jeden z was jest sługą diabła.

⁷¹ Mówiąc to, miał na myśli Judasza, syna Szymona z Kariotu. To on bowiem, jako należący do grona Dwunastu, miał Go później zdradzić.