Ang Buluhaton sang Alagad sang Ginoo

¹Pamati kamo sa akon, kamo nga ara sa malayo nga mga lugar.^[a] Sa wala pa ako matawo gintawag na ako sang Ginoo nga mag-alagad sa iya. ² Ginhimo niya ang akon mga pulong nga pareho katalom sang espada. Ginprotektaran niya ako sang iya gahom. Ginhimo niya ako nga pareho sa mahining nga pana nga handa na nga gamiton. ³ Nagsiling siya sa akon, “Israel, ikaw ang akon alagad. Paagi sa imo, padunggan ako sang mga tawo.” ⁴ Pero nagsiling ako, “Ang akon pagpangabudlay wala man lang sing pulos; gin-usikan ko ang akon kusog sa wala sing kapuslanan.” Pero ginatugyan ko lang ini sa Ginoo nga akon Dios; siya ang magabalos sa akon mga ginhimo.

⁵ Ang Ginoo amo ang naghimo sa akon nga mangin iya alagad agod pabalikon kag tipunon ko ang mga Israelinhon sa iya. Ginpadunggan ako sang Ginoo kag siya nga akon Dios amo ang nagahatag sa akon sang kusog. ⁶ Nagsiling siya, “Ikaw nga akon alagad, may dako pa ako nga buluhaton nga ipabuhat sa imo, luwas sa pagpabalik mo sa mga Israelinhon nga akon ginaprotektaran. Himuon ko pa ikaw^[b] nga pareho sa suga nga magapasanag sa mga nasyon, agod nga paagi sa imo maangkon sang mga tawo sa bug-os nga kalibutan^[c] ang akon kaluwasan.”

⁷ Nagsiling ang Ginoo, ang Manluluwas kag Balaan nga Dios sang Israel, sa tawo nga ginatamay kag ginakangil-aran sang mga nasyon, kag alagad sang mga pangulo, “Makita sang mga hari kon sin-o ka gid kag magatindog sila sa pagtahod sa imo. Ang mga pangulo magasaludo sa pagpadungog sa imo. Matabo ini tungod sa akon, ang Ginoo nga matutom, ang Balaan nga Dios sang Israel. Ako ang nagpili sa imo.”

Patindugon Liwat ang Jerusalem

⁸ Amo ini ang ginsiling sang Ginoo: “Sa husto nga tion^[d] nga luwason ko ikaw, sabton kag buligan ko ikaw. Protektaran ko ikaw kag paagi sa imo mahimo ako sang kasugtanan sa mga tawo. Tukuron mo liwat ang duta sang Israel nga naguba, kag ihatag mo ini liwat sa akon katawhan. ⁹ Magasiling ka sa mga Israelinhon nga ginbihag kag ginpriso sa madulom nga lugar, ‘Guwa kamo! Hilway na kamo!’

“Mangin pareho sila sa mga karnero nga magahalab sa higad sang mga alagyan ukon sa mga bukid nga mahawan sadto. ¹⁰ Indi na sila paggutumon ukon pag-uhawon. Indi sila maano sang init sang adlaw ukon sang mainit nga hangin sang desierto. Kay ako nga nagakabalaka sa ila magatuytoy sa ila sa mga tuburan. ¹¹ Himuon ko nga dalan nila ang tanan ko nga mga bukid. Ang mataas nga mga lugar mangin karsada. ¹² Magaabot ang akon katawhan halin sa malayo—ang iban halin sa aminhan, ang iban sa nakatundan, kag ang iban pa gid halin sa Sinim.”^[e]

¹³ Magkanta ka sa kalipay, O kalangitan! Magkalipay ka O kalibutan! Magkanta kamo nga mga bukid! Kay kaluoyan kag lipayon sang Ginoo ang iya katawhan nga nagaantos. ¹⁴ Pero nagsiling ang katawhan sang Jerusalem,^[f] “Ginsikway na kami sang Ginoo; ginkalimtan na niya kami.”

¹⁵ Pero nagsabat ang Ginoo, “Malipat bala ang isa ka iloy sa iya anak? Indi niya bala pagkabalak-an ang iya ginbata? Bisan malipat siya, indi gid ako malipat sa inyo!

¹⁶ “O Jerusalem indi ko gid ikaw malimtan. Ginsulat ko ang imo ngalan sa akon mga palad. Ginahunahuna ko permi nga mapatindog liwat ang imo mga pader. ¹⁷ Madali na lang mag-abot ang magapatindog liwat sa imo,^[g] kag ang mga naglaglag sa imo magahalin na sa imo. ¹⁸ Tan-awa sa imo palibot, ang imo katawhan nagatipon na kag nagapalapit sa imo. Ako, ang Ginoo nga buhi, nagasumpa nga ipabugal mo sila pareho sang pagpabugal sang kalaslon nga babayi sa mga alahas nga iya ginasuksok. ¹⁹ Nalaglag ka kag nangin mamingaw, pero karon puy-an ka na sang imo katawhan, kag halos indi sila makaigo sa imo. Kag atong mga naglaglag sa imo magapalayo. ²⁰ Ang imo katawhan nga natawo sang panahon sang imo pagpangasubo^[h] magasiling sa imo, ‘Tama ini kagamay nga lugar para sa amon. Kinahanglan namon ang mas dako pa nga lugar.’ ²¹ Dayon masiling ka sa imo kaugalingon, ‘Sin-o bala ang nagbata sini sa ila para sa akon? Nagkalamatay ang kadam-an sang akon katawhan,^[i] kag tungod sini nagpangasubo ako. Ang iban sa ila ginbihag sa iban nga lugar, kag nag-isahanon na lang ako. Gani diin ini sila naghalalin? Sin-o ang nagsagod sa ila?’ ”

²² Amo ini ang ginasiling sang Ginoong Dios: “Pamati! Sinyasan ko ang mga nasyon, kag ibalik nila sa imo ang imo katawhan nga daw sa mga bata nga ginakugos.^{[j] 23} Magaalagad sa imo ang mga hari kag mga rayna; sila ang magaatipan sa imo. Magaluhod sila sa imo bilang pagtahod, kag magapasakop gid sila sa imo.^[k] Dayon mahibaluan mo nga ako amo ang Ginoo, kag ang mga nagasalig sa akon indi gid mapaslawan.”

²⁴ Makuha mo bala ang mga ginpang-agaw sang mapintas^[l] nga mga soldado? Maluwas mo bala ang mga ginpangbihag nila?

²⁵ Pero amo ini ang ginasiling sang Ginoo: “Huo, maluwas mo ang mga ginpangbihag sang mapintas nga mga soldado kag makuha mo ang mga ginpang-agaw nila. Kay magapakig-away ako sa mga nagapakig-away sa imo kag luwason ko ang imo katawhan.^{[m] 26} Ipakaon ko sa mga nagapigos sa imo ang ila kaugalingon nga lawas, kag daw sa mahubog sila sa ila kaugalingon nga dugo. Dayon mahibaluan sang tanan nga tawo nga ako amo ang Ginoo, ang imo Manluluwas kag Manughilway, ang Makagagahom nga Dios ni Jacob.”