Boży wybór

¹Stojąc przed obliczem Chrystusa, chcę zgodnie z prawdą i bez kłamstwa, z czystym sumieniem i w Duchu Świętym, powiedzieć, ² że noszę w sercu głęboki smutek i ból. ³ Nawet sam chciałbym być odłączony od Chrystusa, gdyby to pomogło moim rodakom, ⁴ Izraelitom! To ich właśnie wybrał Bóg, otoczył ich chwałą, zawarł z nimi przymierze, przekazał im Prawo, pokazał, jak mają Mu służyć, i dał tak wiele obietnic. ⁵ Ich przodkowie kochali Boga i z tego narodu pochodzi Chrystus—Ten, który jest ponad wszystkim, Bóg uwielbiony na wieki. Amen!

⁶ Boże obietnice się spełniły. Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą z Izraela, są prawdziwymi Izraelitami. ⁷ I nie każdy potomek Abrahama jest rzeczywiście jego dzieckiem—Bóg uznał bowiem za jego potomków tylko tych, którzy pochodzą od jego syna Izaaka. ⁸ Oznacza to, że nie wszystkie dzieci Abrahama są dziećmi Boga, a jedynie te, które urodziły się zgodnie ze złożoną wcześniej Bożą obietnicą. ⁹ Brzmiała ona tak: „Za rok o tej porze Sara będzie miała syna”.

¹⁰ Również Rebeka, żona naszego przodka Izaaka, urodziła chłopców—bliźniaków. ¹¹ Ale zanim się jeszcze urodzili i zanim cokolwiek zrobili—dobrego czy złego—Bóg okazał swoją wolę i wybór, ¹² niezależny od ludzkich czynów. Powiedział Rebece: „Starszy brat będzie służył młodszemu”. ¹³ Czytamy w Piśmie: „Ukochałem Jakuba, a odrzuciłem Ezawa”.

¹⁴ Jaki z tego wniosek? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Absolutnie nie! ¹⁵ Powiedział przecież Mojżeszowi:

¹⁶ Wybór zależy więc nie od tego, który go pragnie lub się o niego stara, ale od Boga, który okazuje łaskę. ¹⁷ Czytamy przecież w Piśmie, że Bóg powiedział faraonowi: „Powołałem cię po to, aby pokazać ci moją moc i aby poznał Mnie cały świat”. ¹⁸ Bóg okazuje więc miłość temu, komu chce, a tego, kogo zechce, czyni upartym.

¹⁹ Wiem, że zaraz powiesz: „Dlaczego więc Bóg ma do ludzi pretensje o to, że zachowują się tak, a nie inaczej? Czy ludzie mogą sprzeciwiać się Jego decyzjom?”. ²⁰ Człowieku! Nawet nie pytaj w ten sposób! Kim jesteś, żeby krytykować Boga? Czy gliniany garnek może powiedzieć garncarzowi: „Dlaczego mnie takim ulepiłeś?”. ²¹ Czy garncarz nie ma prawa z tej samej gliny ulepić naczynia na specjalne okazje i naczynia do użytku codziennego? ²² Bóg, chcąc okazać swój gniew i ogromną moc, cierpliwie znosił ludzi przeznaczonych na gniew i zmierzających do zagłady. ²³ Ma też prawo wyrazić swoją dobroć tym, z których uczynił naczynia do przechowywania bogactw swojej chwały. ²⁴ Powołał nas nie tylko spośród Żydów, ale i spośród pogan. ²⁵ Dawno temu, zapowiedział bowiem przez proroka Ozeasza:

²⁶ Pismo mówi także:

²⁷ Również prorok Izajasz zapowiedział:

²⁹ W innym miejscu Izajasz powiedział:

Niewiara Izraela

³⁰ Jaki więc płynie z tego wniosek? Taki, że chociaż poganie nie zabiegali o uniewinnienie przez Boga, otrzymali je—przez wiarę. ³¹ Izrael zaś, pragnąc uzyskać uniewinnienie dzięki Prawu Mojżesza, nie osiągnął go. ³² Dlaczego? Bo czynił to nie przez wiarę, ale przez uczynki. Potknęli się o „kamień obrazy”, ³³ o którym Pismo mówi: