เยเรมีย์ 48

“วิบัติแก่เนโบ เพราะมันจะถูกทำลาย
คีริยาธาอิมจะอัปยศอดสูและถูกยึด
ป้อมที่มั่น^[a]จะอัปยศอดสูและพังทลาย
² โมอับจะไม่เป็นที่ยกย่องอีกแล้ว
ในเฮชโบน^[b]ผู้คนจะวางแผนโค่นล้มโมอับว่า
‘มาเถิด ให้เราทำให้ชนชาตินี้สิ้นไป’
มัดเมน^[c]เอ๋ย เจ้าเองก็จะถูกทำให้เงียบงันเช่นกัน
ดาบจะตามล่าเจ้า
³ ฟังเสียงร้องจากโฮโรนาอิมสิ
เสียงห้ำหั่น และเสียงเข้าทำลายล้างขนานใหญ่
⁴ โมอับจะแหลกลาญ
บรรดาลูกน้อยของเธอร้องเสียงดัง^[d]
5 พวกเขาขึ้นไปตามทางสู่ลูฮิท
ร้องไห้อย่างขมขื่นขณะเดินไป
ตามเส้นทางสู่โฮโรนาอิม
ได้ยินเสียงร้องโหยหวนเพราะถูกทำลาย
⁶ หนีเร็ว! จงหนีเอาชีวิตรอดเถิด
จงเป็นเหมือนพุ่มไม้^[e]ในถิ่นกันดารเถิด
⁷ เพราะเจ้าวางใจในทรัพย์สมบัติและความสามารถของตนเอง
เจ้าจึงจะตกเป็นเชลยด้วย
และพระเคโมชจะถูกเนรเทศไปต่างแดน
พร้อมกับบรรดาปุโรหิตและเหล่าขุนนางของตน
⁸ ผู้ทำลายจะมาต่อสู้ทุกเมือง
และไม่มีสักเมืองเดียวรอดไปได้
หุบเขาและที่ราบสูงจะถูกทำลาย
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตรัสไว้แล้ว
⁹ จงเอาเกลือใส่โมอับเถิด
เพราะมันจะร้างเปล่า^[f]
หัวเมืองต่างๆ จะถูกทิ้งร้าง
ไม่มีคนอยู่อาศัย

¹⁰ “คำสาปแช่งตกอยู่แก่ผู้เฉื่อยช้าในการทำงานที่องค์พระผู้เป็นเจ้ามอบหมายให้!
คำสาปแช่งมีแก่ผู้เก็บดาบไว้ ไม่ยอมทำให้เลือดชโลมดิน!

¹¹ “โมอับอยู่สงบมาตั้งแต่เยาว์วัย
เหมือนเหล้าองุ่นที่ทิ้งไว้ทั้งตะกอน
ไม่มีการเปลี่ยนถ่ายใส่ไหใหม่
ไม่เคยตกเป็นเชลย
ฉะนั้นรสชาติจึงคงเดิม
และกลิ่นก็ไม่เปลี่ยน
¹² แต่วันเวลาจะมาถึง”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
“เมื่อเราจะส่งคนมาเทโมอับ
ออกจากไห
พวกเขาจะเทโมอับออกจนเกลี้ยง
แล้วทุบไหแตกเป็นเสี่ยงๆ
¹³ เมื่อนั้นโมอับจะอับอายขายหน้าเพราะพระเคโมช
เหมือนที่วงศ์วานอิสราเอลอับอายขายหน้า
เมื่อวางใจในเบธเอล

¹⁴ “เจ้าพูดออกมาได้อย่างไรว่า ‘เราเป็นนักรบ
เป็นผู้แกล้วกล้าในสงคราม’?
¹⁵ โมอับจะถูกทำลาย และหัวเมืองต่างๆ จะถูกย่ำยี
ชายหนุ่มชั้นยอดของโมอับจะถูกประหาร”
องค์กษัตริย์ผู้ทรงพระนามว่าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศดังนั้น
¹⁶ “โมอับจวนจะล่มแล้ว
ความย่อยยับของมันจะมาถึงอย่างรวดเร็ว
¹⁷ บรรดาผู้อยู่รายรอบโมอับ จงไว้อาลัยให้มัน
บรรดาผู้รู้ถึงชื่อเสียงของโมอับ
กล่าวว่า ‘คทาเกรียงไกรแหลกลาญถึงเพียงนี้หนอ
ไม้เท้าอันทรงสง่าราศีแตกหักถึงเพียงนี้!’

¹⁸ “ชาวดีโบนเอ๋ย
จงลงจากที่สูงศักดิ์ของเจ้า
มานั่งบนพื้นดินแตกระแหงเถิด
เพราะผู้ที่ทำลายล้างโมอับ
จะมาเล่นงานเจ้า
และจะทำลายเมืองป้อมปราการต่างๆ ของเจ้า
¹⁹ ชาวเมืองอาโรเออร์
จงออกมายืนดูริมถนน
จงถามชายหญิงที่กำลังหนีจ้าละหวั่นว่า
‘เกิดอะไรขึ้น?’
²⁰ โมอับขายหน้าเพราะมันถูกขยี้แหลกลาญ
จงร้องไห้คร่ำครวญเถิด!
จงป่าวร้องริมแม่น้ำอารโนนว่า
โมอับถูกทำลายแล้ว
²¹ การพิพากษาลงโทษมาถึงที่ราบสูงแล้ว
ถึงโฮโลน ยาซาห์ และเมฟาอาท
²² ถึงดีโบน เนโบ และเบธดิบลาธาอิม
²³ ถึงคีริยาธาอิม เบธกามุล และเบธเมโอน
²⁴ ถึงเคริโอท และโบสราห์
ถึงหัวเมืองทั้งปวงของโมอับทั้งใกล้และไกล
²⁵ พลัง^[g]ของโมอับถูกตัดขาดเสียแล้ว
และแขนของมันก็ถูกหัก”
            องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

²⁶ “จงทำให้โมอับมึนเมา
เพราะมันลบหลู่องค์พระผู้เป็นเจ้า
ให้โมอับเกลือกกลิ้งอยู่ในอาเจียนของตน
ให้มันเป็นเป้าของการเย้ยหยัน
²⁷ อิสราเอลก็เป็นเป้าให้เจ้าเยาะเย้ยแล้วไม่ใช่หรือ?
อิสราเอลตกอยู่ในหมู่โจร
ให้เจ้าส่ายหน้าเย้ยหยัน
ทุกครั้งที่เอ่ยถึงไม่ใช่หรือ?
²⁸ ทิ้งเมืองไปอยู่ตามซอกหินเถิด
ชาวโมอับทั้งหลาย
จงเป็นดั่งนกพิราบ
ซึ่งทำรังไว้ที่ปากถ้ำ

²⁹ “เราได้ยินถึงความหยิ่งทะนงของโมอับ
ความอวดดี ความจองหอง
ความลำพอง และความเย่อหยิ่ง
และความฮึกเหิมในใจของโมอับ
³⁰ เรารู้ความกำเริบเสิบสานของมันซึ่งเปล่าประโยชน์”
            องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
“และคำคุยโวของโมอับก็ไร้สาระ
³¹ ฉะนั้นเราจึงร่ำไห้ให้กับโมอับ
เราร้องไห้เพื่อโมอับทั้งปวง
เราคร่ำครวญให้ผู้คนของคีร์หะเรเสท
³² เถาองุ่นแห่งสิบมาห์เอ๋ย
เราร่ำไห้ให้เจ้าดังที่ยาเซอร์ร่ำไห้
กิ่งก้านสาขาของเจ้าแผ่ขยายไปไกลถึงทะเล
ทอดไปไกลถึงทะเลแห่งยาเซอร์
ผู้ทำลายได้จู่โจม
เถาองุ่นและผลไม้สุกของเจ้าแล้ว
³³ ความสุขยินดีสูญสิ้นไป
จากเรือกสวนและท้องทุ่งของโมอับ
เราทำให้น้ำองุ่นหยุดไหลจากบ่อย่ำองุ่นเสียแล้ว
ไม่มีคนย่ำองุ่นพร้อมเสียงโห่ร้องยินดีอีกต่อไป
เสียงโห่ร้องที่มี
ไม่ใช่เสียงร่าเริงยินดี

³⁴ “เสียงร่ำไห้ของพวกเขาดังขึ้น
จากเฮชโบนถึงเอเลอาเลห์และยาฮาส
จากโศอาร์ไปไกลถึงโฮโรนาอิมและเอกลัทเชลิชิยาห์
เพราะแม้แต่ห้วงน้ำแห่งนิมริมก็เหือดแห้ง
³⁵ เราจะนำจุดจบ
มาสู่ผู้ถวายเครื่องบูชาในสถานบูชาบนที่สูงทั้งหลาย
และเผาเครื่องหอมบูชาเทพเจ้าต่างๆ ของตนในโมอับ”
            องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
³⁶ “ฉะนั้นจิตใจของเราคร่ำครวญถึงโมอับเหมือนเสียงขลุ่ย
เสียงอ้อยส้อยเหมือนเสียงขลุ่ยเพื่อผู้คนแห่งคีร์หะเรเสท
ทรัพย์สมบัติที่พวกเขาได้มาก็สูญสิ้นไป
³⁷ ทุกศีรษะถูกโกนโล้นเตียน
ทุกหนวดเคราถูกโกนเกลี้ยง
ทุกมือถูกกรีด
ทุกเอวคาดผ้ากระสอบ
³⁸ ทุกหลังคาเรือนในโมอับ
และตามทางแยกสาธารณะ
มีแต่การไว้ทุกข์
เพราะเราทุบโมอับทิ้ง
เหมือนตุ่มไหที่ไม่มีใครต้องการ”
            องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
³⁹ “มันแหลกป่นปี้เพียงไร ดูพวกเขาร่ำไห้สิ
ดูสิว่าโมอับหันกลับด้วยความอัปยศอดสูเพียงไร!
โมอับกลายเป็นเป้าให้เย้ยหยัน
เป็นที่สยดสยองของบรรดาผู้ที่อยู่รายรอบ”

“ดูเถิด! อินทรีตัวหนึ่งกำลังโฉบลงมา
กางปีกเหนือโมอับ
⁴¹ นครต่างๆ^[h]และที่มั่นทั้งหลาย
จะถูกยึด
ในวันนั้นจิตใจของนักรบแห่งโมอับ
จะเหมือนจิตใจของผู้หญิงที่กำลังคลอดลูก
⁴² โมอับจะถูกทำลายสิ้นชาติ
เพราะลบหลู่องค์พระผู้เป็นเจ้า
⁴³ ประชากรโมอับเอ๋ย
ความสยดสยอง หลุมพราง และกับดักรอคอยเจ้าอยู่”
            องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
⁴⁴ “ผู้ใดหนีเตลิดจากความสยดสยอง
จะตกในหลุมพราง
ผู้ใดปีนออกมาจากหลุมพราง
จะตกลงในกับดัก
เพราะเราจะนำปีแห่งการลงโทษ
มาเหนือโมอับ”
            องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

⁴⁵ “ผู้ลี้ภัยยืนอยู่ในร่มเงาของเฮชโบน
อย่างสิ้นเนื้อประดาตัว
เพราะมีไฟออกจากเฮชโบน
เปลวไฟแรงกล้าจากกลางสิโหน
เผาผลาญหน้าผากของโมอับ
เผากะโหลกศีรษะของนักคุยโวเสียงขรม
⁴⁶ วิบัติแก่เจ้า โมอับเอ๋ย!
ไพร่พลของพระเคโมชถูกทำลายล้าง
บรรดาลูกชายลูกสาวของเจ้า
ถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลย

⁴⁷ “ถึงกระนั้น ในภายภาคหน้า
เราจะให้โมอับกลับสู่สภาพดี”
            องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น