สุภาษิต 10

ลูกฉลาดทำให้พ่อสุขใจยินดี
ส่วนลูกโง่เขลาทำให้แม่เศร้าใจ

² ทรัพย์สมบัติที่ได้มาอย่างทุจริตนั้นไม่จีรังยั่งยืน
แต่ความชอบธรรมช่วยกอบกู้ให้พ้นจากความตาย

³ องค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ทรงปล่อยให้คนชอบธรรมหิวโหย
และไม่ทรงปล่อยให้คนชั่วร้ายสมปรารถนา

⁴ มือที่เกียจคร้านทำให้ยากจน
ส่วนมือที่ขยันหมั่นเพียรทำให้มั่งคั่ง

⁵ ผู้ที่สะสมพืชผลในฤดูร้อนเป็นลูกที่รอบคอบ
ส่วนผู้ที่หลับใหลในฤดูเก็บเกี่ยวเป็นลูกที่ทำให้ขายหน้า

⁶ พระพรอยู่เหนือศีรษะของคนชอบธรรม
แต่ความทารุณโหดร้ายไหลท่วมปากของคนชั่ว^[a]

⁷ ชื่อของคนชอบธรรมจะใช้เป็นคำอวยพร
แต่ชื่อของคนชั่วจะเสื่อมเสียไป

⁸ จิตใจที่ฉลาดจะรับคำสั่งสอน
ส่วนคนโง่พูดพล่อยๆ ก็ถึงแก่หายนะ

⁹ คนที่เดินอยู่ในทางเที่ยงตรงจะเดินอย่างมั่นคง
ส่วนคนที่เดินอยู่ในทางคดจะถูกเปิดโปง

¹⁰ ผู้ที่ขยิบตาอย่างมีเลศนัยสร้างความเดือดร้อน
และคนโง่พูดพล่อยๆ ก็ถึงแก่หายนะ

¹¹ ปากของคนชอบธรรมเป็นบ่อน้ำพุซึ่งให้ชีวิต
แต่ปากของคนชั่วซุกซ่อนความโหดร้ายทารุณ

¹² ความเกลียดชังยั่วยุให้เกิดความแตกแยก
แต่ความรักบดบังความผิดทั้งมวล

¹³ สติปัญญาพบได้จากริมฝีปากของผู้มีวิจารณญาณ
ส่วนไม้เรียวมีไว้หวดหลังคนไร้สามัญสำนึก

¹⁴ คนฉลาดสั่งสมความรู้
แต่ปากของคนโง่นำไปสู่ความย่อยยับ

¹⁵ ความมั่งคั่งของคนรวยเป็นเหมือนป้อมปราการของเขา
ส่วนความยากจนเป็นหายนะของคนจน

¹⁶ คนชอบธรรมได้ชีวิตเป็นค่าจ้าง
ส่วนคนชั่วได้ความบาปและความตายเป็นสมบัติ

¹⁷ ผู้ที่รับฟังคำสั่งสอนก็สำแดงทางสู่ชีวิต
ส่วนผู้ที่ไม่แยแสคำตักเตือนก็พาคนอื่นหลงผิด

¹⁸ ผู้ที่ซ่อนเร้นความเกลียดชังมีริมฝีปากที่โกหก
ผู้ที่กระพือคำนินทาว่าร้ายเป็นคนโง่

¹⁹ ไม่อาจหยุดความบาปได้ด้วยการพูดมาก
ผู้ที่รู้จักยั้งลิ้นของตนก็เป็นคนฉลาด

²⁰ ลิ้นของคนชอบธรรมคือเงินเนื้อดี
ส่วนจิตใจของคนชั่วก็ไม่ค่อยมีค่า

²¹ ริมฝีปากของคนชอบธรรมหล่อเลี้ยงคนมากมาย
แต่คนโง่ตายเพราะขาดสามัญสำนึก

²² พระพรขององค์พระผู้เป็นเจ้านำความมั่งคั่งมาให้
และไม่ได้ทรงแถมความทุกข์ร้อนมาด้วย

²³ คนโง่เพลิดเพลินกับการทำชั่ว
แต่ผู้มีความเข้าใจเพลิดเพลินในสติปัญญา

²⁴ สิ่งที่คนชั่วหวาดกลัวจะมาถึงเขา
ส่วนสิ่งที่คนชอบธรรมปรารถนาจะบรรลุผล

²⁵ เมื่อมรสุมพัดกระหน่ำ คนชั่วร้ายก็สิ้นไป
แต่คนชอบธรรมยืนหยัดมั่นคงเป็นนิตย์

²⁶ เหมือนน้ำส้มกับฟัน และควันกับตา
คนเกียจคร้านก็ทำให้ผู้ที่ใช้งานเขาขัดเคืองเช่นนั้น

²⁷ ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าต่อชีวิตให้ยืนยาว
แต่ปีเดือนของคนชั่วถูกตัดทอน

²⁸ ความหวังของคนชอบธรรมจบลงด้วยความปีติยินดี
ส่วนความหวังทั้งสิ้นของคนชั่วก็สูญเปล่า

²⁹ ทางขององค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นป้อมปราการของคนไร้ที่ติ
แต่เป็นความหายนะของคนชั่ว

³⁰ คนชอบธรรมจะไม่มีวันถูกถอนรากถอนโคน
ส่วนคนชั่วร้ายจะอยู่บนโลกได้ไม่นาน

³¹ ปากของคนชอบธรรมให้ปัญญา
แต่ลิ้นที่ปลิ้นปล้อนจะถูกตัดออก

³² ริมฝีปากของคนชอบธรรมรู้ว่าอะไรเหมาะสม
ส่วนปากของคนชั่วรู้แต่สิ่งที่ตลบตะแลง