อิสยาห์ 47

⁴ พระผู้ไถ่ของเราผู้ทรงพระนามว่าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์
เป็นองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล

⁵ “ธิดาแห่งชาวบาบิโลนเอ๋ย
ไปนั่งเงียบๆ ในความมืดมนเถิด
เจ้าจะไม่ได้ชื่อว่า
นางพญาแห่งราชอาณาจักรทั้งหลายอีกต่อไป
⁶ เราโกรธเคืองประชากรของเรา
และเหวี่ยงมรดกของเราทิ้ง
เรามอบเขาไว้ในมือเจ้า
และเจ้าก็ไม่ได้เมตตาปรานีเขา
แม้แต่คนเฒ่าคนแก่
เจ้าก็บังคับให้แบกแอกหนักอึ้ง
⁷ เจ้ากล่าวว่า ‘ข้าจะเป็นนางพญา
ตลอดไปเป็นนิตย์!’
แต่เจ้าไม่ได้พิจารณาสิ่งเหล่านี้
ไม่ได้ใคร่ครวญสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น

⁸ “ฉะนั้นจงฟังเถิด เจ้าคนเสเพล
ผู้เอกเขนกอยู่อย่างปลอดภัย
และบอกตัวเองว่า
‘ข้านี่แหละ ไม่มีใครอื่นนอกจากข้า
ข้าจะไม่มีวันเป็นม่าย
หรือต้องสูญเสียลูก’
⁹ ทั้งสองสิ่งนี้จะจู่โจมเจ้า
ในชั่วพริบตา ภายในวันเดียว
ทั้งความเป็นม่ายและการสูญเสียลูก
มันจะมาถึงเจ้าเต็มขนาด
ทั้งๆ ที่เจ้ามีเวทมนตร์
และคาถาอาคมขลัง
¹⁰ เจ้าวางใจในความชั่วร้ายของเจ้า
และพูดว่า ‘ไม่มีใครเห็นเราหรอก’
สติปัญญาและความรู้ของเจ้าพาเจ้าหลงเจิ่น
เมื่อเจ้าบอกตัวเองว่า
‘ข้านี่แหละ ไม่มีใครอื่นนอกจากข้า’
¹¹ ภัยพิบัติจะมาถึงเจ้า
และเจ้าจะไม่รู้ว่าต้องขจัดปัดเป่ามันไปอย่างไร
ภัยพิบัติจะตกแก่เจ้า
ซึ่งเจ้าไม่อาจไถ่ถอน
หายนะซึ่งเจ้าไม่อาจเล็งเห็นล่วงหน้า
จะมาถึงเจ้าโดยฉับพลัน

¹² “จงเล่นคาถาอาคมของเจ้า
และร่ายเวทมนตร์ทั้งหลายต่อไปเถิด
อย่างที่เจ้าทำมาตั้งแต่เด็ก
บางทีเจ้าอาจจะทำสำเร็จ
บางทีเจ้าอาจจะบันดาลความน่าสะพรึงกลัว
¹³ คำปรึกษาทั้งสิ้นที่เจ้าได้รับ มีแต่จะทำให้เจ้าทรุดโทรมไป!
ให้นักโหราศาสตร์ทั้งหลายของเจ้าออกมา
ให้นักดูดาวทั้งหลายซึ่งทำนายโชคชะตาราศีแต่ละเดือน
มาช่วยเจ้าให้พ้นจากสิ่งที่จะเกิดขึ้น
¹⁴ แน่นอน พวกเขาเป็นเหมือนตอข้าว
ไฟจะเผาผลาญเขาสิ้น
เขาไม่อาจจะช่วยแม้แต่ตัวเอง
ให้พ้นจากฤทธิ์ของเปลวไฟ
นี่ไม่ใช่ถ่านไฟให้ผิงกาย
ไม่ใช่ไฟซึ่งทำให้อุ่นสบาย
¹⁵ คนเหล่านี้ที่เจ้าร่วมงาน
และติดต่อมาตั้งแต่เยาว์วัย
ก็ทำให้เจ้าได้แค่นี้เอง
พวกเขาแต่ละคนหลงไปตามความผิดพลาดของตน
ไม่มีสักคนเดียวที่สามารถช่วยเจ้าได้