วิบัติแก่นีนะเวห์
1วิบัติแก่กรุงที่นองเลือด
ซึ่งเต็มไปด้วยการโกหก
เต็มไปด้วยการปล้นชิง
ไม่เคยขาดเหยื่อเลย!
2 เสียงแส้หวดขวับ
เสียงล้อรถครึกโครม!
เสียงม้าควบ
และเสียงรถม้าศึกห้อตะบึง!
3 ทหารม้าเข้าประจัญบาน
ดาบแวบวาบ
และหอกวาววับ!
ผู้บาดเจ็บล้มตายก่ายกอง
ซากศพนับไม่ถ้วน
ผู้คนเดินสะดุดศพ
4 ทั้งหมดนี้เนื่องมาจากความหื่นกระหายของหญิงโสเภณี
ผู้ยั่วยวนและเป็นเจ้าแห่งมนต์เสน่ห์
ผู้ทำให้ประชาชาติต่างๆ ตกเป็นทาสโดยการขายตัวของนาง
และสะกดผู้คนด้วยอาคม
5 พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศว่า “เราเป็นศัตรูกับเจ้า
เราจะถลกกระโปรงของเจ้าคลุมหน้าเจ้า
เราจะเผยความเปลือยเปล่าของเจ้าให้ประชาชาติต่างๆ เห็น
และให้อาณาจักรต่างๆ เห็นความน่าอับอายของเจ้า
6 เราจะสาดของโสโครกใส่เจ้า
เราจะเหยียดหยาม
และประจานเจ้า
7 คนทั้งปวงที่เห็นเจ้าจะหนีจากเจ้า และกล่าวว่า
‘นีนะเวห์พังยับเยิน ใครจะอาลัยอาวรณ์เธอ?’
จะหาใครที่ไหนมาปลอบโยนเจ้า?”
8 เจ้าวิเศษกว่าเธเบส
ซึ่งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำไนล์
และมีน้ำล้อมรอบหรือ?
แม่น้ำเป็นปราการของนาง
น้ำเป็นกำแพงของนาง
9 คูช[a]และอียิปต์เป็นกำลังอันไม่จำกัดให้นาง
พูตและลิเบียก็เป็นพันธมิตรของนางด้วย
10 ถึงกระนั้นนางก็ต้องตกเป็นเมืองขึ้น
ถูกกวาดไปเป็นเชลย
ลูกเล็กเด็กแดงถูกจับฟาดแหลกลาญ
ที่หัวถนนทุกสาย
เขาจับสลากแบ่งชนชั้นสูงของนาง
และคนใหญ่คนโตทั้งหมดของนางถูกล่ามโซ่ไว้
11 เจ้าก็จะเมามายไปด้วย
เจ้าจะเข้าไปหลบซ่อน
และแสวงหาที่ลี้ภัยจากศัตรู
12 ป้อมปราการทั้งสิ้นของเจ้าเหมือนต้นมะเดื่อ
ซึ่งผลเริ่มสุก
เมื่อถูกเขย่า
ผลมะเดื่อก็ร่วงเข้าปากคนกิน
13 ดูกองทหารของเจ้าสิ
พวกเขาล้วนเป็นผู้หญิง!
ประตูเมืองทั้งหลายของดินแดนของเจ้า
เปิดกว้างรับศัตรูของเจ้า
ไฟได้เผาดาลประตูทั้งหลายแล้ว
14 จงขนน้ำเตรียมไว้เพราะจะถูกล้อมเมือง
จงเสริมเครื่องป้องกันเมือง!
นวดดินเหนียว
ย่ำปูน
และซ่อมแซมสิ่งที่สร้างด้วยอิฐ!
15 ที่นั่นไฟจะเผาผลาญเจ้า
ดาบจะห้ำหั่นเจ้า
และจะกินเจ้าเหมือนตั๊กแตน
จงเพิ่มจำนวนคนให้มากเหมือนตั๊กแตน
ทวีจำนวนขึ้นเหมือนฝูงตั๊กแตน!
16 เจ้าเพิ่มจำนวนพ่อค้าวาณิช
จนมากกว่าดาวบนท้องฟ้า
แต่พวกเขาก็เหมือนตั๊กแตนที่กัดกินจนดินแดนโล่งเตียน
แล้วบินไป
17 ยามของเจ้าเหมือนตั๊กแตน
ข้าราชการของเจ้าเหมือนฝูงตั๊กแตน
ซึ่งเกาะอยู่ที่กำแพงในวันอากาศเย็น
แต่เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นก็บินไปหมด
ไม่มีใครรู้ว่ามันบินไปไหน
18 กษัตริย์อัสซีเรียเอ๋ย บรรดาคนเลี้ยงแกะ[b]ของเจ้าหลับใหล
พวกเจ้านายเอนกายลงพักผ่อน
ประชาชนของเจ้าถูกทำให้กระจัดกระจายไปตามภูเขาต่างๆ
ไม่มีใครรวบรวมกลับมา
19 ไม่มีอะไรเยียวยาบาดแผลของเจ้าได้
อาการบาดเจ็บของเจ้าก็สาหัสถึงตาย
ทุกคนที่ได้ยินข่าวเกี่ยวกับเจ้า
ก็ตบมือดีใจที่เจ้าล่มสลาย
เพราะใครเล่าไม่รู้สึก
ถึงความทารุณที่ไม่สิ้นสุดของเจ้า